آهسته تر آهسته تر


ادامه نوشته

زندگی با شادی


ادامه نوشته

چت کنیم یا ازدواج؟

گل در بتری


... خاک بر سر کسی که زندگی نکند ...


ادامه نوشته

رحمانیت

«من به این نتیجه رسیدم که همه ی آدم ها بی رحم اند.

اما بی رحمی آدم های هیئتی با آدم های غیر هیئتی تفاوت دارد. آدم های غیر هیئتی فحش می دهند، کتک می زنند، تحقیر می کنند، زخم زبان می زنند، کارشکنی می کنند، زیرآب می زنند، تهمت می زنند، بد عهدی می کنند و ...

اما آدم های هیئتی چی؟ آنها چه کار می کنند؟
اما آدم های هیئتی وقتی می خواهند بی رحمی خودشان را نشان بدهند تنها کاری که می کنند این است که با لبخند و احترامات فائقه، فقط حضور خوب خودشان را از دیگران دریغ می کنند.
قصه ی تلخی ست که هر انسانی گوییا مجبور است به احترام فردیت خود _ولو شده یک بار_ بی رحمی خودش را نشان دهد.
چه آدم خوب چه آدم بد.»


این حرف ها را داشتم به یک نفر می گفتم، گفتم اینجا هم بنویسمشان.

درباره کامنت های به رنگ آسمان و حتی تلفن همراهم

به رنگ آسمان

پیشخوان: اگر تا حدودی مرا می شناسید و یا از من رنجیده اید این یادداشت را حتما بخوانید. اما اگر تازه چند وقت است وبلاگ به رنگ آسمان را دیده اید، وقت شریفتان را _دست کم_ برای این یادداشت شخصی و مخاطب خصوصی دار ( یعنی خوانندگان قدیمی اینجا و دوستان و آشنایان و همکاران آقای حسن صنوبری ) هدر نکنید.

ادامه نوشته